kul

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  kul    (hulp, bestand)
• IPA: / kʏl / (1 lettergreep)

Woordafbreking

• kul

Woordherkomst en -opbouw

• via Middelnederlands cul van Latijn coleus "teelbalzak"
  • [1] in de oorspronkelijke betekenis van ‘testikel’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1287
  • [2] in de tegenwoordig enige gangbare betekenis van ‘flauwigheid, onzin’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1901

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	kul	kullen
verkleinwoord	kulletje	kulletjes

Zelfstandig naamwoord

kul m

1. (anatomie) (verouderd) teelbal
2. (informeel) onzin, voor-de-gek-houderij

   • Dat is toch kul! 

Afgeleide begrippen

• [2] flauwekul

Werkwoord

vervoeging van
kullen

kul

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kullen
   

   • Ik kul. 

2. gebiedende wijs van kullen
   

   • Kul! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kullen
   

   • Kul je? 

Gangbaarheid

• Het woord kul staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "kul" herkend door:

94 %	van de Nederlanders;
78 %	van de Vlamingen.

Afrikaans

stamtijd
infinitief	voltooid deelwoord
kul	gekul
	volledig

Werkwoord

kul

1. bedriegen, voor de gek houden

   «Só is ons gekul, getuig Morné Steyn se pa in hof.»

   Zó zijn we bedrogen, getuigde de vader van Morné Steyn voor de rechtbank.

Pools

Zelfstandig naamwoord

kul

1. genitief meervoud van kula

Tsjechisch

Uitspraak

• IPA: /kʊl/

Woordafbreking

• kul

Zelfstandig naamwoord

kul

1. genitief meervoud van kula

Anagrammen

• klu
• luk

Werkwoord

kul

1. informeel tweede persoon enkelvoud gebiedende wijs van het imperfectieve werkwoord kulit

Werkwoord

kul

1. mannelijk derde persoon enkelvoud verleden tijd van het imperfectieve werkwoord kout
2. mannelijk enkelvoud actief deelwoord van het imperfectieve werkwoord kout