Nederlands

 
Klei.
Uitspraak
Woordafbreking
  • klei
Woordherkomst en -opbouw
  • In de betekenis van ‘grondsoort’ voor het eerst aangetroffen in 1344 [1]
  • [2]
enkelvoud meervoud
naamwoord klei -
verkleinwoord - -

Zelfstandig naamwoord

de kleiv / m

  1. (geologie) een zeer fijne, klastisch sedimentaire grondsoort, die voor meer dan 25% bestaat uit lutum (gronddeeltjes kleiner dan 2 µm)
  2. (mineraal) een verzamelnaam voor een aantal silicaten met een gelaagde structuur
Hyponiemen
Afgeleide begrippen
Vertalingen

Werkwoord

vervoeging van
kleien

klei

  1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kleien
    • Ik klei. 
  2. gebiedende wijs van kleien
    • Klei! 
  3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kleien
    • Klei je? 

Gangbaarheid

100 % van de Nederlanders;
100 % van de Vlamingen.[3]

Meer informatie


Verwijzingen