• in·di·rec·te re·de
  • Samenstelling met tussenliggende spatie van indirect met het achtervoegsel -e en rede
enkelvoud meervoud
naamwoord indirecte rede indirecte reden
verkleinwoord

deindirecte redev/m

  1. (taalkunde) een stijlvorm waarbij de gedachte of uitspraak van een derde door de spreker wordt weergegeven, maar niet woordelijk
    • De leraar zei dat dit een indirecte rede is.