eenvoudige bankbreuk
- een·vou·di·ge bank·breuk
eenvoudige bankbreuk
- (juridisch) een in Nederland strafbaar feit dat is gepleegd bij een faillissement bijv. buitensporig verteren, geld opnemen onder bezwarende voorwaarden, boeken achterhouden etc.
- Het woord 'eenvoudige bankbreuk' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.