dwelm

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  dwelm    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈdwɛl^əm / (1 of 2 lettergrepen)
  • (Noord-Nederland): /dʋɛɫm/
  • (Vlaanderen, Brabant): /dβ̞ɛɫm/
  • (Limburg): /dwɛlm/

Woordafbreking

• dwelm

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van dwelmen (een verouderde vorm van bedwelmen).

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	dwelm	dwelmen
verkleinwoord	dwelmpje	dwelmpjes

Zelfstandig naamwoord

de dwelm m

1. (gewestelijk) dwaas, gek, sufferd

Synoniemen

• dwalm

Werkwoord

vervoeging van
dwelmen

dwelm

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van dwelmen
   

   • Ik dwelm. 

2. gebiedende wijs van dwelmen
   

   • Dwelm! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van dwelmen
   

   • Dwelm je? 

Gangbaarheid

• Het woord 'dwelm' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.

Afrikaans

Woordherkomst en -opbouw

• Nieuwvorming op basis van woorden als bedwelm ("bedwelmd") en bedwelming.

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	dwelm	dwelms

Zelfstandig naamwoord

dwelm

1. drug, verdovend middel.
2. harddrug

Synoniemen

• [1] dwelmmiddel

Limburgs

Uitspraak

• IPA: /ˈdwælm/ (Etsbergs)

Zelfstandig naamwoord

dwelm m

1. opwinding
2. opwelm

Verbuiging

	enkelvoud				meervoud
	geheel	gemuteerd	verkleind	gemuteerd verkleind	geheel	gemuteerd	verkleind	gemuteerd verkleind
nominatief	dwelm	twelm	dwelmke	twelmke	dwelmer	twelmer	dwelmkes	twelmkes
genitief	dwelms	twelms	dwelmkes	twelmkes	dwelmer	twelmer	dwelmkes	twelmkes
locatief	dwelmes	twelmes	dwelmeske	twelmeske	dwelmese	twelmese	dwelmeskes	twelmeskes
datief	dwelme	twelme	dwelmke	twelmke	dwelmer	twelmer	dwelmkes	twelmkes
accusatief	dwelm	twelm	dwelmke	twelmke	dwelmer	twelmer	dwelmkes	twelmkes