dij

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  dij    (hulp, bestand)
• IPA: / dɛi / (1 lettergreep), /dɛj/

Woordafbreking

• dij

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘bovenbeen’ voor het eerst aangetroffen in 901

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	dij	dijen
verkleinwoord	dijtje	dijtjes

Zelfstandig naamwoord

dij v/m

1. (anatomie) het deel van het menselijk been tussen heup en knie

   ▸ Door het zweet en constante wrijving werd mijn huid tussen mijn dijen en billen bij elke stap opengeschuurd.

   ▸ Toen ze in bed kroop nadat ze hem een vol glas cognac had gegeven, legde hij zijn hand op haar dij en ze haalde hem niet weg. Ze toostten.

Hyponiemen

• deukdij, kippendij, ribbeldij

Afgeleide begrippen

• dijader, dijbeen, dijenkletser, dijketting, dijstuk

Vertalingen

    1. het deel van het menselijk been tussen heup en knie   

Afrikaans: dy (af) Albanees: kofshë (sq) v Arabisch: فخد (ar) Aymara: lankhu chara (ay) Baskisch: izter (eu) Bretons: morzhed (br) Catalaans: cuixa (ca) Chinees: 大腿 (zh) Cree: ᒥᑆᒻ (cr) Deens: lår (da) Duits: Schenkel (de) m Engels: thigh (en) Esperanto: femuro (eo) Estisch: reis (et) Fins: reisi (fi) Frans: cuisse (fr) v Friulisch: cuesse Galicisch: coxa (gl) Gamilaraay: tharra Guarani: uvã (gn) Gujarati: જાંઘ (gu) Hausa: cínyȁ (ha) Hebreeuws: שוק (he) Hindi: जंघा (hi) Hongaars: comb (hu) Iers: ceathrú (ga) Ingoesj: гӀогӀ (ġoġ) Italiaans: coscia (it) v Koerdisch: king (ku)

Kroatisch: bedro (hr) Litouws: šlaunis (lt) Mapudungun: jike Maldivisch: މާކަޅުވާ (div) Marathi: जांघ (mr) Masai: ɛ-ṛɨshɛ́t Occitaans: cuèissa (oc) Perzisch: ران (fa) Piëmontees: cheussa Pools: udo (pl) o Portugees: coxa (pt) Quechua: mama chanka (qu) Rapanui: huhā Roemeens: coapsă (ro) Sango: bélu (sg), námē (sg) Sanskriet: टक्किका (sa) Campidanees: còscia Servisch: кук (sr) (kuk), бок (sr) (bok) Spaans: muslo (es) m Tsjechisch: lýtko (cs) Tsjetsjeens: гӀарт (ġart), гӀогӀ (ġoġ) Turks: uyluk (tr) Venetiaans: gałon Volapük: küid (vo) Welsh: clun (cy) Zweeds: lår (sv)

Werkwoord

vervoeging van
dijen

dij

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van dijen
   

   • Ik dij. 

2. gebiedende wijs van dijen
   

   • Dij! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van dijen
   

   • Dij je? 

Gangbaarheid

• Het woord dij staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "dij" herkend door:

98 %	van de Nederlanders;
97 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Gronings

Betrekkelijk voornaamwoord

dij

1. die; in een bijzin die het nog niet geheel bekende antecedent nader bepaalt

Nedersaksisch

Betrekkelijk voornaamwoord

dij

1. die; in een bijzin die het nog niet geheel bekende antecedent nader bepaalt

Schrijfwijzen

• dee