Frans

Uitspraak
Woordherkomst en -opbouw

Bijvoeglijk naamwoord

bon enfant

  1. (pejoratief) kinderlijk, onnozel
  2. gemoedelijk
    «L'atmosphère est bon enfant, peut-être même trop, me dis-je : qui va nous prendre au sérieux, avec nos sourires et nos ballons?»[1]
    De sfeer is gemoedelijk, misschien net iets te, zeg ik tegen mezelf: wie gaat ons nou serieus nemen, met ons gelach en onze ballonnen?
    «Le commissaire est bon enfant, certes, mais il ne faut pas abuser de sa bonté!»[2]
    De commissaris is gemoedelijk, maar je moet zeker geen misbruik van zijn goedheid maken!
Verwante begrippen

Verwijzingen

  1. Année rouge in: Atelier 10, Montréal (2012), p. 35
  2.   Weblink bron
    Léon Bancal
    Le commissaire est bon enfant, mais ... in: Le Petit Marseillais   (23 maart 1920), p. 1 op retronews.fr.