abicere

Latijn

Uitspraak

• IPA: /abˈjɪkɛˌrɛ/

Woordafbreking

• ab·i·ce·re

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van iăcĕre met het voorvoegsel ab-.

stamtijd
infinitief	1e pers. enk. ind. praes. act.	1e pers. enk. ind. perf. act.	supinum
ăbĭcĕre	ăbĭcĭo	ăbiēci	ăbiĕctum
vijfde vervoeging	volledig

Werkwoord

ǎbĭcĕre

1. wegwerpen, vernielen, van zich afwerpen

   «se ad pedes alcjs, se alci ad pedes, se ad alcjs pedes»

1. neerwerpen, neerhalen, neerslaan

   «se in herba»

1. (dichterlijk) doden, neervellen

   «Erymanthiam belluam»

1. (figuurlijk)
   1. zonder oordeel voordragen, opdreunen

      «versum»

      «ponendus est ille ambitus non abiciendus»

      men moet die volzin langzaam laten aflopen, niet op eens laten vallen

   2. weggooien, zich van de hals schuiven

      «psaltriam alqo»

   3. opgeven, opofferen, verlaten, verwaarlozen, laten varen, uit zijn gedachte zetten

      «curam»

      «vitia» afleggen

   4. achteruitzetten, vernederen, ontmoedigen, neerslaan

   «animum»

1. «se abicere et prosternere»

   zich wegwerpen en verootmoedigen

Afgeleide begrippen

• abiectus, abiectio