Nederlands

Uitspraak
Woordafbreking
  • ge·stot·ter
Woordherkomst en -opbouw
enkelvoud meervoud
naamwoord gestotter
verkleinwoord

Zelfstandig naamwoord

het gestottero

  1. het hakkelend praten met veel herhalingen die het vloeiend verloop van de spraak onderbreken
    • Het gestotter van de stotteraar was pijnlijk om naar te luisteren. 
    • Ik heb het geturfd: in een fragment van nog geen vier minuten zei Rehn 92 maal eh. Gemiddeld elke tweeënhalf seconde. Dan is er sprake van een logopedisch defect, een gestotter waar je misschien niet mee moet spotten. [2] 
  2. met grote aarzeling toegeven
    • Het stoute kind gaf stotterend toe dat het de vaas had omgestoten. 
    • Het is best lastig om je baas te vragen om meer geld of een betere functie. Elf tactieken om voor jezelf op te komen op de werkvloer. Hij merkt het aan de zweetlip en het gestotter. Of hoe ze een paar keer langs zijn kantoortje lopen, maar niet naar binnen durven gaan. Of, ook opvallend: hoe ze opééns de week van tevoren kopjes koffie komen brengen en klusjes voor hem willen doen. „Het is meestal overduidelijk als een medewerker iets wil vragen waar hij eigenlijk tegenop ziet”, zegt Ton Keunen. [3] 
Synoniemen

Gangbaarheid

99 % van de Nederlanders;
98 % van de Vlamingen.[4]

Meer informatie

Verwijzingen

  1. Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
  2. NRC Arjen van Veelen 13 juni 2013
  3. NRC Charlotte van ’t Wout 4 oktober 2016
  4.   Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be