gebaar

vervoeging van
	gebaren

Nederlands

In de betekenis van ‘beweging van het lichaam’ voor het eerst aangetroffen in 1100 ^[1]
Afgeleid van gebaren

het gebaar o

(communicatie) een beweging waarmee men iets wil zeggen
▸ Van lieverlede werd hij echter beschouwd als de 'vriend der kinderen'. In Nederland leest men over het St. Nicolaasfeest voor het eerst in het jaar 1360. De koorknaapjes in Dordrecht kregen er vrij voor. In optocht trokken zij door de stad en bedelden, met een smekend gebaar, hun bisschopsgeld bij elkaar. Maar in de zeventiende eeuw werd dit verboden!^[2]
(communicatie) een handeling waarmee men iets wil uitdrukken
▸ Als ik de volle maan zie sla ik vreemd genoeg altijd een kruis, kus mijn duim en wijs naar de maan als gebaar van dankbaarheid voor de rijke ervaringen in mijn leven en de mensen om mij heen.^[3]

▸ Een hele tijd later kwam ik een magere 22-jarige jongen tegen die in tegengestelde richting van noord naar zuid liep en geen woord sprak. Eerst dacht ik dat hij misschien verlegen of zelfs stom was, maar opeens schreef hij een korte vraag in een klein notitieblokje en vulde het aan met wat eenvoudige gebaren.^[3]

1. een beweging waarmee men iets wil zeggen

2. een handeling waarmee men iets wil uitdrukken

gebaar

eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van gebaren
- Ik gebaar.
gebiedende wijs van gebaren
- Gebaar!
(bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van gebaren
- Gebaar je?

Het woord gebaar staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

100 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.^[4]