bekennend

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  bekennend    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• be·ken·nend

Werkwoord

vervoeging van:	bekennen
verbogen vorm:	bekennende

bekennend

1. onvoltooid deelwoord van bekennen

• naamwoord van handeling bekennen

	stellend
onverbogen	bekennend
verbogen	bekennende
partitief	bekennends

Bijvoeglijk naamwoord

bekennend

1. van een persoon dat hij erkent iets verkeerds gedaan te hebben

   • De officier van justitie zou dan vooraf via de advocaten afspraken kunnen maken met bekennende verdachten over de hoogte van de straf. De rechter beslist dan over deze afspraak. Het voordeel is dat het strafrechtelijk onderzoek en het strafproces dan korter kunnen worden.  

2. van een verklaring dat men daarin toegeeft iets verkeerds gedaan te hebben

   • Een psychiater heeft de verdachte inmiddels verminderd toerekeningsvatbaar verklaard. Volgens zijn raadsman lijdt hij aan psychoses. Dat de verdachte eerder een bekennende verklaring heeft afgelegd, die hij later weer ontkrachtte, moet volgens hem in dat verband worden gezien.  

Gangbaarheid

• Het woord bekennend staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.