'r

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  'r    (hulp, bestand)
• IPA: /ər/

Woordafbreking

• 'r

Woordherkomst en -opbouw

• [voornaamwoord] (verkorting) van haar
• [bijwoord] (verkorting) van er

	enkelvoud		meervoud
	bijvoeglijk	zelfstandig	bijvoeglijk	zelfstandig
1e persoon	mijn m'n	mijne	ons, onze	onze
2e persoon (informeel)	jouw je	jouwe	jullie je	-
2e persoon (formeel) (regionaal)	uw	uwe	uw	uwe
3e persoon (mannelijk)	zijn z'n	zijne	hun	hunne
3e persoon (vrouwelijk)	haar d'r, 'r	hare
3e persoon (onzijdig)	zijn z'n (ervan)	zijne
	Boven: benadrukte vorm. Onder: onbenadrukte vorm

Bezittelijk voornaamwoord

'r

1. (spreektaal) onbenadrukte vorm bezit aanduidend door een 3e persoon vrouwelijk enkelvoud

   • Ze gaat met 'r eigen fiets. 

2. (spreektaal) (verouderd) bezit aanduidend door 3e persoon vrouwelijk meervoud

   • De vrouwen hielden 'r ogen gericht op de hemel. 

	enkelvoud		meervoud
	onderwerp	voorwerp	onderwerp	voorwerp
1e persoon	ik 'k	mij me	wij we	ons
2e persoon (informeel)	jij je	jou je	jullie	jullie
2e persoon (formeel)	u	u	u	u
2e persoon (regionaal)	gij ge	u	gij ge	u
3e persoon (mannelijk)	hij ie	hem 'm	zij ze	(dat.) hun (acc.) hen ze
3e persoon (vrouwelijk)	zij ze	haar 'r, d'r
3e persoon (onzijdig)	het 't	het 't
	Boven: benadrukte vorm. Onder: onbenadrukte vorm

Persoonlijk voornaamwoord

'r

1. (spreektaal) onbenadrukte vorm accusatief van zij, derde persoon enkelvoud

   • Ik wil 'r nooit meer zien. 

2. (spreektaal) onbenadrukte vorm datief van zij, derde persoon enkelvoud

   • Volgens mij heeft ie 'r alles verteld. 

Bijwoord

1. (verouderd) er, onbeklemtoond daar

   • Wat voor pruiken ze opzette, zwart of rood, welke hoeveelheden schmink ze misbruikte - 'r was met Joséfien geen eer in te leggen. 

Gangbaarheid

• Het woord ''r' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.