relict
Nederlands
Uitspraak
Woordafbreking
- re·lict
Woordherkomst en -opbouw
- Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘overblijfsel’ voor het eerst aangetroffen in 1832 [1]
- van het Latijnse relictum [2]
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | relict | relicten |
verkleinwoord | - | - |
Zelfstandig naamwoord
- overblijfsel uit vroegere tijd
Vertalingen
Gangbaarheid
- Het woord relict staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "relict" herkend door:
56 % | van de Nederlanders; |
59 % | van de Vlamingen.[4] |
Meer informatie
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
Verwijzingen
- ↑ "relict" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ relict op website: Etymologiebank.nl
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be