mugire
Latijn
Uitspraak
- IPA: /muː.ˈgiː.rɛ/
Woordafbreking
- mu·gi·re
Woordherkomst en -opbouw
- afgeleid van een Proto-Indo-Europese klanknabootsing met het achtervoegsel -ire
| stamtijd | |||
|---|---|---|---|
| infinitief | 1e pers. enk. ind. praes. act. |
1e pers. enk. ind. perf. act. |
supinum |
| mūgīre | mūgio | mūgīvi | mūgītum |
| vierde vervoeging | volledig | ||
Werkwoord
mūgīre