louche

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  louche    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• lou·che

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘onguur’ voor het eerst aangetroffen in 1917.
• Van het Frans louche “onguur”, “verdacht”.

	stellend	vergrotend	overtreffend
onverbogen	louche	loucher	louchest
verbogen	-	louchere	loucheste
partitief	louches	louchers	-

Bijvoeglijk naamwoord

louche

1. onguur, verdacht, met een slechte reputatie

Synoniemen

• onguur, verdacht

Vertalingen

    1. onguur, verdacht, met een slechte reputatie   

Duits: dubios (de), fragwürdig (de), suspekt (de), zwielichtig (de) Engels: louche (en)

Frans: louche (fr) Spaans: sospechoso (es), turbio (es)

Gangbaarheid

• Het woord louche staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "louche" herkend door:

91 %	van de Nederlanders;
95 %	van de Vlamingen.

Frans

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /luʃ/

Woordherkomst en -opbouw

• [A] Ontwikkeld uit de vrouwelijke vorm losche van Oudfrans lois, uit Latijn luscus “eenogig”, “blind aan één oog”, aangetroffen vanaf de 12e eeuw.
• [B] Ontleend aan Oudfrankisch lōdia “grote lepel” (verwant aan Nederlands loet), aangetroffen vanaf de 13e eeuw.

Bijvoeglijk naamwoord

[A] louche

1. (optica) slechtziend, scheel kijkend
2. (verouderd) troebel (van vloeistof)
3. (figuurlijk) onguur, verdacht

Zelfstandig naamwoord

[B] louche v

1. (kookkunst) pollepel
2. (spreektaal) hand, klauw, poot

   «Je lui ai serré la louche et j'ai foutu le camp.»

   Ik gaf hem een poot en ik ben er vandoor gegaan.