keuren

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
keuren	keurend
keuring	gekeurd

Uitspraak

• Geluid:  keuren    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• keu·ren

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
keuren	keurde	gekeurd
zwak -d	volledig

Werkwoord

keuren

1. overgankelijk zich een oordeel vormen over de waarde of deugdelijkheid van iets

   • Zij werden eerst gekeurd voordat zij werden toegelaten. 

Hyponiemen

• afkeuren, bekeuren, goedkeuren, herkeuren, verkeuren

Afgeleide begrippen

   

herkeuring keurbende keurboek keurboom keurcompagnie keurder keurgenoot keurig keurijzer keuring keurkamer keurkorps keurlijk keurling keurman keurmede keurmedige keurmeester keurmerk keurnagel keurnoot keurraad keurslager keurslijf keursoldaat keursteen keurstempel keurteken keurvorst keurvorstin kieskeurig nauwkeurig

Vertalingen

    1.zich een oordeel vormen over de waarde of deugdelijkheid van iets   

Duits: prüfen (de) Engels: inspect (en), test (en)

Frans: contrôler (fr), examiner (fr) Spaans: examinar (es), probar (es), aquilatar (es), catar (es)

Zelfstandig naamwoord

de keuren mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord keur

Gangbaarheid

• Het woord keuren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "keuren" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.