Nederlands

Uitspraak
Woordafbreking
  • keer·krom·me
Woordherkomst en -opbouw
enkelvoud meervoud
naamwoord keerkromme keerkrommen
verkleinwoord - -

Zelfstandig naamwoord

de keerkrommev / m

  1. (wiskunde) bijzondere geval van een richtkromme voor een regeloppervlak waarbij, voor elk punt van de richtkromme, de beschrijvende dezelfde richting heeft als de raakvector aan het beschouwde punt van de richtkromme

Gangbaarheid

Meer informatie