inwilligen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  inwilligen    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈɪɱwɪləɣə(n)/

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
inwilligen	ingewilligd
inwilliging	inwilligend

Woordafbreking

• in·wil·li·gen

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘toestaan’ voor het eerst aangetroffen in 1647
• samenstellende afleiding van in (bijwoord) en willig (bijvoeglijk naamwoord) met het achtervoegsel -en dat de onbepaalde wijs van een werkwoord vormt; vergelijk bewilligen en verwilligen, mogelijk leenvertaling van Duits einwilligen

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
inwilligen	willigde in	ingewilligd
zwak -d	volledig

Werkwoord

inwilligen

1. ditransitief aan een verzoek voldoen

   • Zij hebben uiteindelijk toch van de gemeente hun verzoek ingewilligd gekregen. 

Vertalingen

    1. aan een verzoek voldoen   

Duits: bewilligen (de), einwilligen (de) Engels: concede (en)

Frans: consentir (fr), accorder (fr), agréer (fr) Spaans: acceder (es), acordar (es), conceder (es), consentir (es)

Gangbaarheid

• Het woord inwilligen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "inwilligen" herkend door:

96 %	van de Nederlanders;
95 %	van de Vlamingen.