begeren

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
begeren	begerend
begeerte	begeerd
-	begeerlijk
-	begerenswaardig

Uitspraak

• Geluid:  begeren    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• be·ge·ren

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘verlangen’ voor het eerst aangetroffen in 1260
• afgeleid van géren met het voorvoegsel be-

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
begeren	begeerde	begeerd
zwak -d	volledig

Werkwoord

begeren

1. overgankelijk sterk verlangen om iets te bezitten

   • Je krijgt niet altijd alles wat je hartje begeert. 

   ▸ Zoonlief heeft de status van een halfgod en krijgt alles wat zijn hartje begeert.

Afgeleide begrippen

• begeerbaar, begeerlijk, begeerte, begerenswaard, begerig

Vertalingen

    1. sterk verlangen om iets te bezitten   

Boeginees: ᨌᨊᨗ Duits: begehren (de) Engels: desire (en), covet (en)

Frans: désirer (fr), convoîter (fr) Spaans: anhelar (es), desear (es), aspirar (es), codiciar (es)

Gangbaarheid

• Het woord begeren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "begeren" herkend door:

98 %	van de Nederlanders;
95 %	van de Vlamingen.