Andere schrijfwijzen Niet te verwarren met: er niet aan kunnen


Nederlands

Uitspraak
Woordafbreking
  • aan·kun·nen
Woordherkomst en -opbouw
stamtijd
onbepaalde
wijs
verleden
tijd
voltooid
deelwoord
aankunnen
kon aan
aangekund
onregelmatig

zwak -d

volledig

Werkwoord

aankunnen [1]

  1. overgankelijk iets of iemand de baas kunnen zijn
    • Hij had zijn oudere broertje nooit aangekund, maar was nu duidelijk de sterkere. 
    • Hij kon de grote hoeveelheid werk met gemak aan. 
  2. absoluut een kledingstuk met fatsoen kunnen dragen
    • Vorig jaar had ze deze dure jurk nog aangekund, maar nu was die volledig uit de mode. 
  3. iets kunnen verdragen
     ik denk niet dat ik dat emotioneel aankan.[2]
     Het sufferdje van de familie die geholpen diende te worden omdat zij het niet meer aankon.[2]
Uitdrukkingen en gezegden
  • [1]: iets aankunnen
  • Ergens op aankunnen
Vertalingen

Gangbaarheid

97 % van de Nederlanders;
97 % van de Vlamingen.[3]

Verwijzingen